H δεύτερη θητεία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται ήδη σε ένα σημείο καμπής, αυτό της αναμονής για περάσει από τις συμπληγάδες πέτρες του Eurogroup και των αντιστοίχων Euroworking Group, η απόφαση της εκταμίευσης της δόσης των 2 δισ. €, με τις εκκρεμότητες των κόκκινων δανείων, των 100 δόσεων και των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας να παραμένουν αγκάθια στην επίτευξη μιας άμεσης συμφωνίας.
Και ενώ "εις τας Ευρώπας", εξακολουθούμε να μην "πηγαίνουμε καλά", τα προβλήματα στην ενδοχώρα διογκώνονται, σε 2 βασικούς άξονες:
Από τη μία το μεταναστευτικό που αποδεικνύει πόσο ανέτοιμη ήταν η Ευρώπη, αλλά και η χώρα μας στην αντιμετώπιση μιας τέτοιας ανθρωπιστικής κρίσης. Χαρακτηριστικό της ανεξέλεγκτης τροπής της είναι τα ανατριχιαστικά στοιχεία που φανερώνουν το μέγεθος του ανθρώπινου δράματος: μόνο τον Οκτώβριο του 2015 πέρασαν από τα παράλια της Τουρκίας στα νησιά μας, τόσοι μετανάστες όσοι πέρασαν ολόκληρο το 2014. Αριθμοί και ανθρώπινα δράματα που ούτε η ψυχή, αλλά ούτε οι τοπικές κοινωνίες μπορούν να "σηκώσουν", παρά την υπέρμετρη προσπάθεια να το κάνουν...
Από την άλλη το θέμα της ανεργίας, της έλλειψης επενδύσεων και της υποαπασχόλησης, που διαβρώνει την κοινωνική συνοχή και δημιουργεί νέες ταξικές διαφορές. Η ανεργία διογκώνεται και το περιβάλλον των επενδύσεων αντί να εξομαλύνεται, παραμένει εχθρικό και αφιλόξενο. Την ίδια ώρα ο επιχειρηματικός κόσμος της χώρας βγάζει μια κραυγή αγωνίας για την πραγματική οικονομία και τη ραγδαία αποεπένδυση που έχει σημειωθεί στη χώρα τα τελευταία επτά χρόνια της μεγάλης ύφεσης, οπότε ο παραγωγικός ιστός "κυριολεκτικά αποδιαρθρώθηκε".
Χαρακτηριστική ήταν η παρέμβαση του πρόεδρου του ΣΕΒ, Θεόδωρου Φέσσα, ο οποίος μιλώντας σε εκδήλωση-διαβούλευση του Συνδέσμου, έκανε λόγο για μείωση των επενδύσεων κατά 62%, με την μεταποίηση και την βιομηχανική δραστηριότητα να πληρώνουν το κόστος της ύφεσης, αναφέροντας ότι "κινδυνεύουμε να μείνουμε χωρίς επενδύσεις, μεγάλες επιχειρήσεις, χωρίς εξαγωγές και παραγωγή".
Ασχολούμαστε νυχθημερόν με τα προαπαιτούμενα της (πρώην) Τρόικα και την εύρεση ισοδύναμων μέτρων που δεν θα θίγουν την ρητορική της κυβέρνησης, αλλά δεν επενδύουμε τον ελάχιστο χρόνο στην οικοδόμηση κλίματος εμπιστοσύνης, σταθερότητας, θεσμών που λειτουργούν, την βελτίωση των δεξιοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού, την γρήγορη απονομή της δικαιοσύνης, και, προ πάντων, στενή συνεργασία μεταξύ κυβέρνησης και επιχειρήσεων, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, τα περίφημα ΣΔΙΤ που χάθηκαν κάπου στη μετάφραση...
Το τρένο των ευκαιριών για μεταρρυθμίσεις, περνάει ίσως για τελευταία φορά από τη χώρα μας. Πρόκειται για μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν με έμφαση στη χωροθέτηση-αδειοδότηση των επιχειρήσεων, την ενίσχυση των ηλεκτρονικών συναλλαγών, την επιτάχυνση της απονομής δικαιοσύνης και την καλή νομοθέτηση. Αυτές θα εξασφαλίσουν ένα σταθερό επιχειρηματικό και επενδυτικό περιβάλλον, που τόσο χρειάζεται η χώρα.
Διαφορετικά, ας μπούμε όλοι -μαζί με τους μετανάστες- σε πρόγραμμα μετεγκατάστασης, σε μια άλλη σύγχρονη Ευρωπαϊκή πόλη, που υπόσχεται πιο ανθρώπινο μέλλον.
Άρια Νικολοπούλου
Αναρτήσεις
