του Αριστοτέλη Βασιλάκη
Έρχονται στιγμές που αισθάνεσαι λίγο άβολα, επειδή έτυχε να μην κάνεις τις επιλογές «που έπρεπε» την στιγμή που έπρεπε. Για τις ευκαιρίες που δεν εκμεταλλεύτηκες επειδή ο χαρακτήρας σου και οι συγκυρίες σε «εξανάγκασαν» να ακολουθήσεις τον δύσκολο δρόμο.
Είναι νομοτελειακό για τον πολίτη των σύγχρονων μεγαλουπόλεων πως ο χρόνος κυλάει σε ιλιγγιώδεις ταχύτητες και μάλιστα χωρίς να συνειδητοποιείται πάντα το γεγονός πως η ροή των πραγμάτων αλλάζει διαρκώς.
Αυτός είναι ο λόγος που κάποιοι άνθρωποι όταν περάσουν τα 40, μπαίνουν την κρίση της μέσης ηλικίας. Γιατί; Διότι έχουν μια εικόνα για τον εαυτό τους στο μυαλό τους, η οποία όμως δεν ταιριάζει πλέον με αυτό που βλέπουν στον καθρέπτη. Και για να ξεπεράσουν αυτή την κρίση, οφείλουν να βρουν νέες ισορροπίες, να βρουν μια νέα αυτοπεποίθηση, να βρουν κάτι από την εσωτερική φλόγα που έχασαν μέσα στο πέρασμα του χρόνου.
Στο δια ταύτα, σύμφωνα με τον George Orwell, δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευτούν! Όλα τ’ άλλα είναι δημόσιες σχέσεις… Η σήψη της εποχής θέλει δημοσιές σχέσεις και όχι γνήσια δημοσιογραφία.
Τις τελευταίες δύο ημέρες η χώρα ζει την δική της Παντελιάδα. Μάλιστα μάθαμε πως κάποιος «δημοσιοκάφρος» της φυλλάδας που εκδίδει ο πάλαι ποτέ ελεγχόμενος για μαύρο χρήμα, πήγε να φωτογραφίσει το άψυχο σώμα του Παντελή Παντελίδη. Ανάλογη «δημοσιοκαφρική επιτυχία» είχε επιχειρήσει και είχε επιτύχει με τον Παύλο Φύσσα, λίγα λεπτά πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, φωτογραφίζοντας τον μαχαιρωμένο στην αγκαλιά της κοπέλας του…
Κι επειδή η σύγχρονη δημοσιογραφία εκτός από επί πληρωμή δημόσιες σχέσεις αποτελεί και βιομηχανία ψεύδους, καθώς και άντρο Κανιβαλικών νοοτροπιών, έχω την πεποίθηση πως δεν θα ληφθεί κανένα σοβαρό μέτρο εναντίον του…
Διότι στον σύγχρονο κώδικα αξιών, όταν αποδοκιμάζεται η φωτογράφιση άψυχων κορμιών αδικοχαμένων παιδιών, αποτελεί κατάργηση της ελευθεροτυπίας… Το έγραψε άλλοτε και ο πρύτανης της σύγχρονης δημοσιογραφίας Σταύρος Ψυχάρης… Το να πολεμάς αυτούς που στο όνομα της δημοσιογραφίας, διαφεντεύουν την χώρα και την έχουν χρεοκοπήσει ηθικά και οικονομικά, είναι χούντα…
Τελικά, ευτυχώς που διαλέξαμε τον δύσκολο δρόμο… Κι ας νοιώθουμε ώρες ώρες, τα κοροϊδάκια της πριγκηπέσας…
http://aba.gr/
του Αριστοτέλη Βασιλάκη
Είναι νομοτελειακό για τον πολίτη των σύγχρονων μεγαλουπόλεων πως ο χρόνος κυλάει σε ιλιγγιώδεις ταχύτητες και μάλιστα χωρίς να συνειδητοποιείται πάντα το γεγονός πως η ροή των πραγμάτων αλλάζει διαρκώς.
Αυτός είναι ο λόγος που κάποιοι άνθρωποι όταν περάσουν τα 40, μπαίνουν την κρίση της μέσης ηλικίας. Γιατί; Διότι έχουν μια εικόνα για τον εαυτό τους στο μυαλό τους, η οποία όμως δεν ταιριάζει πλέον με αυτό που βλέπουν στον καθρέπτη. Και για να ξεπεράσουν αυτή την κρίση, οφείλουν να βρουν νέες ισορροπίες, να βρουν μια νέα αυτοπεποίθηση, να βρουν κάτι από την εσωτερική φλόγα που έχασαν μέσα στο πέρασμα του χρόνου.
Στο δια ταύτα, σύμφωνα με τον George Orwell, δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιευτούν! Όλα τ’ άλλα είναι δημόσιες σχέσεις… Η σήψη της εποχής θέλει δημοσιές σχέσεις και όχι γνήσια δημοσιογραφία.
Τις τελευταίες δύο ημέρες η χώρα ζει την δική της Παντελιάδα. Μάλιστα μάθαμε πως κάποιος «δημοσιοκάφρος» της φυλλάδας που εκδίδει ο πάλαι ποτέ ελεγχόμενος για μαύρο χρήμα, πήγε να φωτογραφίσει το άψυχο σώμα του Παντελή Παντελίδη. Ανάλογη «δημοσιοκαφρική επιτυχία» είχε επιχειρήσει και είχε επιτύχει με τον Παύλο Φύσσα, λίγα λεπτά πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, φωτογραφίζοντας τον μαχαιρωμένο στην αγκαλιά της κοπέλας του…
Κι επειδή η σύγχρονη δημοσιογραφία εκτός από επί πληρωμή δημόσιες σχέσεις αποτελεί και βιομηχανία ψεύδους, καθώς και άντρο Κανιβαλικών νοοτροπιών, έχω την πεποίθηση πως δεν θα ληφθεί κανένα σοβαρό μέτρο εναντίον του…
Διότι στον σύγχρονο κώδικα αξιών, όταν αποδοκιμάζεται η φωτογράφιση άψυχων κορμιών αδικοχαμένων παιδιών, αποτελεί κατάργηση της ελευθεροτυπίας… Το έγραψε άλλοτε και ο πρύτανης της σύγχρονης δημοσιογραφίας Σταύρος Ψυχάρης… Το να πολεμάς αυτούς που στο όνομα της δημοσιογραφίας, διαφεντεύουν την χώρα και την έχουν χρεοκοπήσει ηθικά και οικονομικά, είναι χούντα…
Τελικά, ευτυχώς που διαλέξαμε τον δύσκολο δρόμο… Κι ας νοιώθουμε ώρες ώρες, τα κοροϊδάκια της πριγκηπέσας…
Αναρτήσεις
