Του Ηλία Γεωργάκη
Aφησα πίσω μου τη Λευκάδα με ένα ολόγιομο Αυγουστιάτικο φεγγάρι και με μια πίκρα για το χωρισμό.Ηταν κι΄αυτός ο κόμπος στο λαιμό ,κάθε φορά που φεύγω, για την εικόνα που παρουσιάζει το νησί που είναι και τουριστικό.Σκουπίδια, δρόμοι καρμανιόλες, δρόμοι με λακούβες και χωρίς επαρκή προσανατολισμό για τον επισκέπτη, ελλειψη υποδομών ακομη και στις γνωστές, πολυσύχναστες, παραλίες(Κάθισμα,Πορτο Κατσίκι ,Εγκρεμνοί),φοροδιαφυγή από τους επαγγελματίες, αφισσορύπανση και ηχορύπανση, διακοπές νερού.Κανείς δεν μπορεί να είναι ευχαριστημένος από αυτή την είκόνα .Και προπάντων οι ανθρωποι της εξουσίας που όπως αποδεικνύεται στερουνται από φαντασία.Γιατι τι δύσκολο είναι, για παράδειγμα,να γινει δρόμος ποδηλάτοδρομίας και περιπάτου η περιοχή της Γύρας???Ή πόσο περίπλοκο είναι να τοποθετηθουν ομοιόμορφες ευαναγνωστες πινακίδες προορισμών στις διασταυρώσεις???Και δεν θα μιλήσουμε για την πολιτιστική κίνηση στο νησί η οποία φθάνει μέχρι τον Πόντε χωρίς την στοιχειώδη προβολή της στα Αθηναϊκά μέσα μαζικής ενημέρωσης.Και με την ευκαιρία δοθείσης τι γίνεται με το σπίτι-μουσείο του Αγγελου Σικελιανού και γιατι εχει εγκαταλείφθεί το κηποθέατρο???
Η Λευκάδα αξίζει πολλά.Και χρειάζεται νεους ανθρώπους με ανοιχτά μυαλά και προπαντός με φαντασία πέρα και πάνω από κόμματα και εξαρτήσεις.Η Λευκάδα με τις μοναδικές φυσικές ομορφιές αξίζει περισσότερα.Και πρεπει να τα αποκτήσει προς οφελος της τοπικής κοινωνιας και οικονομιας
Αναρτήσεις
