Έσβηνε το κύμα στη Νηρά
λάφυρα ζητούσε ο αγέρας,
κέντησαν αστέρια στην Καρυά,
έφυγε στο ψάρεμα ο πατέρας.
Μέθυσαν οι γλάροι στο Βλυχό,
κρύφτηκε η νύχτα στο Δεσίμι,
είσαι της καρδιάς μου μυστικό,
άγκυρα που έμεινε στη μνήμη.
Χειμωνιάτικη λιακάδα
βρίσκεις πάντα αφορμή,
να γυρίσω στη Λευκάδα
όταν ήμουνα παιδί,
να νοικιάσω μαϊστράλια
να με φέρουν στο Νυδρί,
στην αμμόγλωσσα να τρέξω
με τα φύκια προσευχή.
Άναψα κερί στην Παναγιά
τάμα στην Κυρά για να γυρίσω,
με το παραγάδι στ' ανοιχτά
θάλασσα στην πλώρη να μυρίσω.
Έσκιζε η βάρκα το νερό
βγήκε στη Λυγιά το πυροφάνι,
έκανα το πάθος μου σκοπό
είσαι της ζωής μου το λιμάνι.
Χειμωνιάτικη λιακάδα
βρίσκεις πάντα αφορμή,
να γυρίσω στη Λευκάδα
όταν ήμουνα παιδί,
στην Καρυά να ξαποστάσω
στα πλατάνια τα παλιά,
να μεθύσω στα Χορτάτα,
να διψάσω στα Φρυά.
Να βρεθώ στο Μεγανήσι,
Κατωμέρι και Βαθύ,
δειλινό στο Σπαρτοχώρι
με τονιά στην κουπαστή.
Να σταθώ στα Λαζαράτα,
Καλαμίτσι, Μαδουρή,
να γελάσω στους Σφακιώτες,
με δροσιά στη Βαυκερή.
Χειμωνιάτικη λιακάδα
βρίσκεις πάντα αφορμή
να με στείλεις στο Δρυμώνα
Σύβρο, Πόρο κι Εγκλουβή
να τρυγήσω το αμπέλι,
να μαζέψω τιs ελιές,
να μυρίσω άγιο χώμα
στης Ελάτης τις κορφές.
Να ψαρέψω στο Ιβάρι,
στο κανάλι με συρτή,
με ολόγιομο φεγγάρι
να καλέσω τη ζωή.
Χειμωνιάτικη λιακάδα
βρίσκεις πάντα
αφορμή...
του ΗΛΙΑ ΓΕΩΡΓΑΚΗ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ
'ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ''(εκδόσεις 'ΑΓΚΥΡΑ")
Αναρτήσεις
