Η γενοκτονία
των Ελλήνων του Πόντου αναφέρεται
σε σφαγές και εκτοπισμούς εναντίον Ελληνικών πληθυσμών στην περιοχή του Πόντου που
πραγματοποιήθηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων κατά την περίοδο 1914-1923.
Εκτιμάται ότι στοίχισε τη ζωή περίπου 213.000-368.000 Ελλήνων. Οι επιζώντες κατέφυγαν στον Άνω
Πόντο (στην ΕΣΣΔ)
και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922,
στην Ελλάδα. Τα γεγονότα αυτά αναγνωρίζονται επισήμως ως γενοκτονία από το Ελληνικό Κράτος και την Αυστραλία αλλά και από διεθνείς οργανισμούς όπως
η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών.
Θεωρείται μια από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες. Η γενοκτονία ήταν ένα προμελετημένο έγκλημα, το
οποίο η κυβέρνηση των Νεότουρκων έφερε σε πέρας με συστηματικότητα. Οι μέθοδοι
που χρησιμοποίησε ήταν ο ξεριζωμός, η εξάντληση στις κακουχίες, τα
βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, και τα στρατόπεδα θανάτου στην έρημο.
Η διεθνής βιβλιογραφία και τα κρατικά αρχεία πολλών χωρών
βρίθουν μαρτυριών για το ειδεχθές έγκλημα, που διαπράχθηκε εναντίον του
Ελληνικού λαού. Η Γενοκτονία των Ελλήνων πραγματοποιήθηκε παράλληλα με
γενοκτονίες σε βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας, δηλ. των Αρμενίων και των Ασσυρίων.
Κατόπιν εισήγησης του τότε Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, η
Βουλή των Ελλήνων αναγνώρισε τη γενοκτονία το 1994,
και ψήφισε την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των
Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο».
Σε όλη την Ελλάδα την ημέρα αυτή τελούνται
εκδηλώσεις για τη μνήμη των σφαγιασθέντων Ποντίων με τρομερή συγκίνηση αποτίοντας
έτσι τον ελάχιστο φόρο τιμής που απαιτείται στον ξεριζωμένο ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ.
Αναρτήσεις
