Τελικά μοιάζει σαν να μη ζούμε στον ίδιο Δήμο. Ιλουστρασιόν
περιτυλίγματα ντύνουν ανυποψίαστους φερέλπιδες υποψήφιους, νέους και μοιραίους,
που θα σώσουν τον τόπο επειδή είναι απλά νέοι και καλοί άνθρωποι, που μαζί με
άλλους καλούς ανθρώπους-άντε και μερικούς κακούς- θα ξαναβάλουν μπροστά τη
δημοτική μηχανή που σκούριασε. Αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που
διαχειρίζονταν τον
τόπο χρόνια και ζαμάνια, ξανά σιδέρωσαν τα πουκάμισά τους για να μην φαίνονται
τσαλακωμένα και λαδωμένα και ξαναρίχτηκαν από την αρχή στον στίβο της ψήφου.
Αλλά, καμιά κουβέντα για την ταμπακιέρα μέχρι σήμερα. Κανείς
δεν φταίει για το χάλι μας, μόνο λάθος διαχείριση είχαμε. Πρωτοσέλιδα
εμφανίζουν άφθαρτους (αλλά και φθαρμένους) υποψήφιους που μιλούν για
καθαριότητα, για πράσινες πλατείες, για σχέδια σε διαφάνειες, για «αξιοποίηση»
του δημόσιου πλούτου μας, που καλύτερα να γίνει ιδιωτικός γιατί αλλιώς
«κοστίζει» σε όλους, για επίγειους παράδεισους σε μακέτες, όλοι μαζί για μια
νέα αρχή, ενωμένοι και ατσαλάκωτοι.
Τελικά όντως ζούμε σε ξεχωριστούς Δήμους. Ο Δήμος μας και ο
Δήμος τους. Γιατί ο δικός μας Δήμος είναι άλλος. Που πονάει μαζί με τους
κατοίκους του. Και πεθαίνει στη φτώχεια, και αυτοκτονεί από απόγνωση, και
κρυώνει χωρίς στέγη, και μένει στις γραμμές του ΟΑΕΔ, όπως οι κάτοικοί του, ή
στην ουρά για μια θέση φθηνού ξενοδοχοϋπαλλήλου. Είναι ένας Δήμος πραγματικός,
όχι τρισδιάστατη αποτύπωση. Και είναι ένας Δήμος που σκοτεινιάζει. Όπως τα
σπίτια χωρίς ρεύμα. Όπως οι παρατημένοι δημόσιοι χώροι, οι εγκαταλειμμένες
παιδικές χαρές, οι διαλυμένες δημόσιες υπηρεσίες με τους απολυμένους
εργαζόμενους. Ένας Δήμος με ανθρώπους καταδικασμένους σε μια θηλιά που όλο
στενεύει, κάτω από το βάρος ενός χρέους που δεν δημιούργησαν, και ενός
μνημονίου που σαν ταφόπλακα έπεσε πάνω στα κεφάλια τους.
Γι αυτά τα ταπεινά ήρθε η ώρα επιτέλους να μιλήσουμε. Να
ανοίξουμε την ταμπακιέρα των πραγματικών προβλημάτων και να αποδώσουμε ευθύνες
εκεί που αναλογούν. Με την ψήφο μας. Και οι άχρωμες εκλογές που προσπαθούν να
φτιάξουν , να πάρουν χρωματισμό, να γίνουν ξεκάθαρη πολιτική μάχη εναντίωσης
στους πολιτικούς μνημονιακούς βρυκόλακες.
Και επειδή η υπομονή μας τελείωσε, ξεκινάμε θυμίζοντας αυτά
που λέμε από καιρό. Πως η βασική αιτία των δεινών που όλοι μας βιώνουμε σε
αυτόν τον τόπο, είναι η εφαρμογή της νεοφιλελεύθερης μνημονιακής πολιτικής στην
αυτοδιοίκηση, που εφάρμοσαν αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που μας καλούν να τους
ξαναψηφίσουμε, γι αυτό και θα τους ρίξουμε, θα τους ανατρέψουμε!
Αναρτήσεις
