Βουτιές στα μουράγια του Κάστρου. Μπάλα στην άμμο. Μπάνιο
στην αμμόγλωσα και στο φαναράκι. Μια εποχή, μια ανάμνηση. Μια Λευκάδα. Και
θυμόμαστε, γυρίζουμε πίσω στο χρόνο για να περάσουμε νοερώς όμορφα, να
απολαύσουμε την ηδονή της ανάμνησης αφού η ζωή μας σημερα έγινε αφόρητη, μοναχική, πληκτική, σημαδεμένη απο
την ανασφάλεια, το φθόνο και την υποκρισία. Θυμάμαι πηγαίναμε
στο Κάστρο με τον
Μαγγελάνο, τη βάρκα του Αργύρη και του Ντίνου του Μπαμπάρου. Με το μαϊστράλι να
χαϊδεύει τα πρόσωπα μας, να πετάει τα καπέλα. Με τις φθηνές σαγιονάρες( ή
συνήθως ξυπόλυτοι )και το μισοτρύπιο μαγιό. Με την αλμύρα να ξεραίνεται στο
δέρμα. Και νάσου φόρα για το μακροβούτι, για το ποιός θα κερδίσει. Και νά τα
καλαμπούρια και τα πειράγματα. Και τα απόβραδα με τις πυγολαμπίδες στην
Κουζούντελη, στα καφενεία με τη σουμάδα και τα παξιμάδια. Βόλτα στο παζάρι και
στο μώλο. Αχ αυτα τα παιδικά μας χρόνια. Τα παιδικά χρόνια που μας σημαδεύουν.
Ολους. Και θα μας σημαδεύουν για όλη μας τη ζωή. Γιατί ειναι τα καλύτερα. Τα
ομορφότερα. Τα αγαπημένα. Και δεν ειναι μόνο οι μνήμες, οι όμορφες στιγμές, οι
πρώτοι έρωτες, τα άγουρα όνειρα, τα φαρομανητά. Ειναι οι αναμνήσεις απο τις
αξέχαστες μυρωδιές αλλά και απο τους ήχους. Oι μυρωδιές και οι ήχοι απο τη
Λευκάδα. Αξέχαστες. Μοναδικές. Ανεπανάληπτες. Οι μυρωδιές απο το βρεγμένο χώμα
στα Βαρδάνια. Και απο τους γέρικους ευκαλύπτους. Απο τη μούτελη στο μώλο και τα
'ληγμένα''΄φύκια στο Ιβάρι. Οι διαφορετικές μυρωδιές. Οι αγαπημένες. Του
μάραθου στο Κάστρο. Της ασετυλίνης στο πυροφάνι. Των μαντολάτων και της
σουμάδας. Του χαλασμένου ξύλου στου 'Πάπιου'. Της ξεραμένης αλμύρας στο δέρμα
ενα Αυγουστιάτικο απομεσήμερο. Των λασπωμένων αυλακιών στου Πουλιού. Η μυρωδιά
απο το καμένο κερί στον επιτάφιο, στον Αη Νικόλα. Απο το Κυριακάτικο,
μεσημεριανό. τραπέζι, (με την κατσαρόλα να 'χοροπηδάει' απο ευχαρίστηση που
ολοκλήρωσε το έργο της). Η μυρωδιά των περιβολιών την Πρωτομαγιά. Και του
ξεροψημένου ψωμιού απο το φούρνο της Λιόνταινας και του Δειβέκη. Του πρώτου
τετραδίου. Και της φθηνής κολώνιας μετά το εφηβικό ξύρισμα. Της βρασμένης
κουκούτσας και του φρέσκου ψαριού. Οι μυρωδιές που έρχονται και σήμερα και με
συντροφεύουν. Αλλά ειναι και αυτοί οι 'ήχοι, τα ακούσματα. Που με κυνηγάνε. Με
χαϊδεύουν ακόμη στα αυτιά μου. Οι ήχοι της τρελαμένης καρδιάς στο πρώτο
ραντεβού. Ο ήχος τις βροχής πάνω στο τσίγκο. Της σάμπας και της μαζούρκας στο
'Πάνθεον'. Της φιλαρμονικής και της μεταμεσονύχτιας καντάδας. Της κορνέτας του
Καμινάρη. Και της Διάνας την Πρωτοχρονιά. Το χαχανητό του Κοκοκιώρου. Οι φωνές
των φολκλορικών συγκροτημάτων στο φεστιβάλ. Οι μπαλιές απο το ποδόσφαιρο των
φυλακισμένων μέσα στις φυλακές. Ο ήχος απο τις σιδερένιες ρόδες απο το κάρο του
παππού μου, του Νιόνιου. Και απο τη καμπάνα της Παναγίας των Ξένων. Οι ήχοι των
γλάρων στη λιμνοθάλασσα. Και των αδέσποτων σκυλιών στην Αγια Κάρα. Μυρωδιές και
ήχοι. Ήχοι και μυρωδιές. Που μαζί με τις εικόνες, με τις μνήμες θα με κυνηγούν,
θα με μαγεύουν, θα με σημαδεύουν για πάντα ....
Αναρτήσεις
