Του Θανάση Νικολαΐδη
ΚΑΙ, βέβαια,
είχαν τα δίκια τους οι γιατροί, ωστόσο, από λάθος θέση. Με τον Υπουργό
απέναντι, να καυγαδίζουν σε ξένον αχυρώνα. Με τη μπάλα στην κερκίδα, ενίοτε
εκτός γηπέδου και μια-δυο φορές στο διπλανό…χωριό.
ΑΣ το
δούμε θετικά, αλλά να τους θυμίσουμε πως η κουβέντα-καυγάς δεν ήταν πλήρης.
Έχει τη σοβαρότητά του το θέμα, έχει και τις παραμέτρους του. Κι αν αγνοείς το
χτες, μη συζητάς για το σήμερα και μην περιμένεις «αύριο».
ΕΙΝΑΙ
να…κλαις τον ΕΟΠΠΥ με τα ελλείμματα, τις «τρύπες» του και μόνο σ’ αυτές και τα
γενεσιουργά τους αίτια δεν αναφέρθηκαν οι παραπάνω «δυναμικοί» συζητητές.
Μακριά (τους) το «κάρβουνο», λες και τα…εγκαύματα επήλθαν μόνα τους. Χωρίς τη
συμμετοχή του λαού «του μικρού του μέγα».
ΠΑΡΟΧΟΙ
υγείας, φαρμακοβιομήχανοι και διακινητές φαρμάκου, εξωιατρικά κέντρα και τα
κάθε λογής πιράνχας έφτιαξαν το «σύστημα» του Συστήματος και δεν ξηλώνεται, αν
πρώτα δεν το ψηλαφίσεις σαν μόρφωμα.
ΣΤΟ
«σύστημα», ένταξε και τον λαό. Με τον μέσο πολίτη αρκούντως αδιάφορο για την
τύχη του ταμείου του και με το βιβλιάριο στο χέρι. Με τον γιατρό να
συνταγογραφεί μανιασμένα, τον τομογράφο του νοσοκομείου «χαλασμένο» και τον
ιδιωτικό να παίρνει φωτιά. Με το προσωπικό των παραπάνω «μαγαζιών» να μη σου
μιλάει μη χάσει χρόνο και…πελάτη. Με το Ταμείο να ανασαίνει βαριά, τον πολιτικό
ανεύθυνο και τον πολίτη από γιατρό σε γιατρό (ενίοτε χωρίς λόγο) να σηκώνει,
σήμερα, τους ώμους.
Θανάσης
Νικολαΐδης