Του Θανάση Νικολαΐδη
ΤΡΙΑΝΤΑ
χρόνια ασυδοσίας… Ήρθε και θρονιάστηκε η διαφθορά, ξαμόλησε τη μπόχα της κι
ήταν άρωμα για τους πολλούς. Τα κονόμησαν, τα τσέπωσαν, τα…σφράγισαν. Με τη
μεγάλη «σφραγίδα» του Κράτους σε χέρια καταφερτζήδων και αδίστακτων που άπλωσαν
τη γραφειοκρατία-μέσον να τους προσκυνήσεις για μίζα και φακελάκι.
ΕΤΣΙ
κύλησε η ζωή (με δανεικά και αταξία), ξέσπασε κρίση (φυσικό και αναμενόμενο) κι
η σκέψη μούδιασε στη θέα των μαγαζιών με τα ρολά κατεβασμένα. Τα’ χαμε αραδιάσει
δίπλα-δίπλα, υπερβολικά στον αριθμό και μονότονα στο προϊόν τους. Εισαγόμενο
και επεξεργασμένο από ξένα χέρια, έτοιμο για μεταπώληση στην ελληνική αγορά των
μεταπρατών.
ΚΙ από
παραγωγή; Θα σάπιζε ο καρπός στα χωράφια χωρίς τον «είλωτα», φτηνό και με τα «μαύρα».
Το δικό μας παιδί «έμαθε γράμματα, δεν πάει στο χωράφι». Ανεργία, και στήθηκε
στο τάβλι, με το τσιγαράκι η κοπελίτσα, δίπλα της ο αραχτός να ξεσπαθώνει για
τη μπάλα κι όλοι μαζί να περιμένουν το γονικό χαρτζιλίκι κι ίσως «κάποιο θάμα».
ΚΑΙ, βέβαια,
δεν πέφτει όλο το άδικο στον άεργο και ανενεργό πολίτη, που καλείται ανά
τέσσερα χρόνια να ανανεώσει την εξουσία και το «σύστημα. Είναι θέμα αξιοπιστίας
του σε ένα αναξιόπιστο Κράτος.
ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ
κάτι σε Κράτος που (προ)φυλάσσει τη γραφειοκρατία σαν κόρη οφθαλμού και κάνει
θραύση το φακελάκι; Με τον Πρωθυπουργό «ικέτη» για επενδύσεις ανά τον κόσμο και
των «ημετέρων» εφοπλιστών και βιομηχάνων οι…επενδύσεις να εξαντλούνται σε ένα
πλοιάριο-δώρο στο Λιμενικό;
ΚΙ από
πολιτική, πολιτικούς και κόμματα; Δίνουν τον «αγώνα» τους, αγωνιώντες μη δεν
αναλάβουν τα ηνία, μη δεν υπουργοποιηθούν «αγωνιστές», μη δεν τους αφαιρέσουν
απ’ τον κόρφο την πιστόλα. Με τους ίδιους που μας ρήμαξαν σε ρόλο σωτήρα και με
το «σύστημα» να αμύνεται λυσσωδώς.
ΚΑΙ τι
βλέπεις, φίλε, να γίνεται, πού ακουμπάς κάποιες ελπίδες για την αλλαγή που δεν
έρχεται, για την άνοιξη που καθυστερεί; Όχι, φίλε μου. Δεν ποντάρουμε στη
μεταμόρφωση (των πολιτικών μας) από λύκους σε αρνάκια, ούτε στην (αυτο)κατάλυση
του «συστήματος». Μόνο από «εξωτερικές» δυνάμεις θα εξουδετερωθούν οι
εσωτερικές και μην κλαίμε πάνω στο χυμένο γάλα.
ΜΕ
«εισαγόμενους» θα ταξιδεύαμε σαν ευρωπαίοι, θα πειθαρχούμε σαν…κουτόφραγκοι και
θα απαλλαγούμε απ’ τον εσωτερικό φασισμό του «ξέρεις ποιος είμαι ‘γω;». Ακόμα
και τα ρημαγμένα «Ολυμπιακά Έργα» θα αξιοποιηθούν και μη γελιόμαστε. Από
«εισαγόμενους»!
Αναρτήσεις
