ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΡΙΣΗ, ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΙ ΕΝΑ ΑΒΕΒΑΙΟ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΟΦΙΚΟ ΜΕΛΛΟΝ

           

Παίρνοντας αφορμή από τη χθεσινή τρομοκρατική επίθεση στο Μαραθώνιο της Βοστώνης μπαίνουμε σε μια νέα περίοδο παγκόσμιας ανησυχίας, τρομοκρατίας, κρίσης με το μέλλον να προμηνύεται τουλάχιστον αβέβαιο και ζοφερό. Βλέποντας την πορεία που ακολουθεί η ανθρώπινη κοινωνία σε όλη την υφήλιο μέσα από την Ιστορία και φθάνοντας μέχρι σήμερα, μπορεί κάποιος να συμπεράνει με βεβαιότητα ότι τελικά ο άνθρωπος μπορεί να είναι το πιο νοήμων και έξυπνο όν πάνω σε αυτόν τον πλανήτη, αλλά ταυτόχρονα είναι και το πιο αυτοκαταστροφικό, μισαλλόδοξο και σίγουρα το πιο εκδικητικό.

            Πολλά σενάρια έχουν ήδη αρχίσει να κυκλοφορούν και άλλα τόσα θα κυκλοφορήσουν. Θα αρχίσουν οι αλληλοκατηγορίες, οι θεωρίες συνομωσίας, οι κραυγές εκδίκησης και τόσα και τόσα γλαφυρά και απαισιόδοξα που συμβαίνουν κάθε φορά μετά από ένα τόσο αποκρουστικό γεγονός. Το γεγονός της δικαιολογημένης οργής, απέχθειας και όλων των συναισθημάτων που απορρέουν μετά από μια τέτοια πράξη στην ψυχολογία των ανθρώπων, θα γίνουν αντικείμενα εκμετάλλευσης από τους μεν και από τους δε, προς όφελος των ιδίων κοιτώντας το δέντρο και χάνοντας το δάσος. Συζητήσεις επί συζητήσεων για το ποιος είναι υπεύθυνος, για το ποιος έχει δίκιο, για το ποιες πρέπει να είναι οι αντιδράσεις και άλλα πολλά ατέρμονα θέματα, θα επικαλύψουν την ουσία του πράγματος. Πού δεν είναι άλλη από το ότι ο άνθρωπος μόνος του βγάζει τα μάτια του. Δεν μπορεί έχοντας προικισθεί με τα χαρίσματα που του χαρίστηκαν είτε από τον Θεό είτε από τον Αλλάχ είτε από οπουδήποτε πιστεύει ο καθένας, ανεξαρτήτως πίστεως και θρησκείας,  αυτός να τα χαραμίζει τόσο άσκοπα σε ενέργειες που αποσκοπούν τελικά όχι στην βελτίωση του ανθρώπινου γένους μέσα σε ένα ειρηνικό περιβάλλον, αλλά στην πορεία προς την αφάνισή του.

            Ταυτόχρονα με την βομβιστική επίθεση στη Βοστώνη σε άλλα μέρη του πλανήτη υπήρχαν παρόμοιες ενέργειες με δεκάδες θύματα, οι οποίες όμως πέρασαν στα ψιλά. Καθημερινώς άνθρωποι πεθαίνουν παγκοσμίως κατά χιλιάδες πέραν των φυσικών αιτιών, από πολέμους, τρομοκρατικές ενέργειες και γενικά βίαιες συγκρούσεις, και μας φαίνεται πλέον φυσιολογικό. Κατακλυζόμαστε από ειδήσεις με θανάτους και αποκρουστικά γεγονότα και περνάει στο μυαλό μας ως κάτι φυσικό και καθημερινό. Σαν μέρος της καθημερινότητας μας και σαν ένα βασικό στοιχείο της ζωής μας. Όσο μάλιστα μένει και μακριά από εμάς μας είναι και αδιάφορο. Έχουμε φτάσει πλέον στο σημείο που προκειμένου να εξυπηρετήσουμε τα προσωπικά μας συμφέροντα να μην διστάζουμε να απειλήσουμε με παγκόσμια καταστροφή, (βλέπε Βόρεια Κορέα), να αφήνουμε αθώα παιδιά να πεθαίνουν από πείνα και όχι σοβαρές ασθένειες στον 21^ο αιώνα, και οι αντιδράσεις μας να μένουν σε ευχές για κάτι καλύτερο.

            Τα αισθήματα που κυριαρχούν παγκοσμίως είναι το μίσος, η απαισιοδοξία, η αδιαφορία, η κυριαρχία επί πτωμάτων, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα δικά μας συμφέροντα, είτε αυτά είναι σαν κράτος, είτε σαν επιχείρηση είτε σαν ατομικά συμφέροντα. Έχουμε χαθεί μέσα στην δίνη της προσωπολατρείας μας και της εγωκεντρικής προσωπικότητάς μας μην αφήνοντας να μας κυριαρχήσουν τα αγνά αισθήματα που θα έπρεπε να μας κατακλύζουν και να μας ωθούν σε ένα καλύτερο και ποιοτικότερο μέλλον. Όσοι τολμούν να τα εκφράσουν θεωρούνται ονειροπόλοι, αιθεροβάμονες, και γραφικοί.

            Καταλήγοντας πρέπει να γίνει απολύτως κατανοητό από όλους ότι με βάση την μέχρι τώρα πορεία μας βαδίζουμε προς την καταστροφή. Απαιτείται μια γενναία στροφή της ανθρωπότητας για να αλλαχτεί αυτή η πορεία. Μια στροφή η οποία απαιτεί μεγάλη προσπάθεια με μεγάλες δόσεις αλτρουϊσμού από όλες τις πλευρές, με διάθεση συνεννόησης και κατανόησης παραμερίζοντας κόντρες και έριδες με απώτερο σκοπό την επιβίωσή της σε ένα υγιές παγκόσμιο περιβάλλον όσο αυτό είναι δυνατόν. Οι εθνικές, θρησκευτικές, οικονομικές και πάσης φύσεως διαφορές μεταξύ ανθρώπων, κρατών θα πρέπει να πάψουν να δηλητηριάζουν τη ζωή μας. Θα υπάρχουν βέβαια αλλά θα πρέπει να κινούνται μέσα σε ένα πλαίσιο το οποίο δεν θα μας φέρουν στο χείλος της καταστροφής και της εξαφάνισης.