Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 Η ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΝ ΔΥΣΚΟΛΗ ΑΥΤΗ ΠΕΡΙΟΔΟ

Άρθρο:Μιχάλης Γεωργίου
Πλησιάζοντας η μέρα της επετείου  της 25ης Μαρτίου 1821 και κάνοντας μια αναδρομή στο τότε και στο σήμερα, μπορεί κάποιος εύκολα να διακρίνει ομοιότητες της δύσκολης τότε περίοδου  και της τωρινής την οποία βιώνει η πατρίδα μας.

Παίρνοντας τα πράγματα από την αρχή βλεπουμε ότι ο Ελληνικός λαός μετά από 400 χρόνια και βάλε υπό το ζυγό της οθωμανικής αυτοκρατορίας, είχε φτάσει σε τέτοιο βαθμό εξαθλίωσης, ώστε πλέον του ήταν πολύ εύκολο να αναφωνήσει “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ”. Η ζωή που ζούσε ήταν τόσο δυσβάσταχτη και εξαθλιωμένη που ακόμα και ο θάνατος έμοιαζε καλύτερη λύση από το να συνεχίσει να ζει κάτω από τον τούρκικο ζυγό. Είχε προσπαθήσει και παλαιότερα να ξεσηκωθεί σε διάφορες άλλες επαναστάσεις, οι οποίες όμως καταπνίγηκαν στο αίμα από την βαρβαρότητα και ωμότητα των Τούρκων. Σύμφωνα με τα όσα γνωρίζουμε από τους ιστορικούς, και η Επανάσταση τότε είχε συναντήσει εμπόδια και εκ των έσω, καθώς διάφοροι Έλληνες προύχοντες και κατέχοντες ιδιαίτερα προνόμια και εξουσίες δεν επιθυμούσαν την κατάργηση αυτών. Ευτυχώς για το Ελληνικό γένος οι όποιες αυτές διστακτικότητες και σε ένα βαθμό σκοπιμότητες, ξεπεράστηκαν από το έντονο συναίσθημα πατριωτισμού του Ελληνικού λαού και το έντονο αίσθημα επιβίωσης και συντήρησής του. Αποτέλεσμα όλων αυτών η γνωστή Επανάσταση του 1821 με τις όποιες δυσκολίες αντιμετώπισε, με τα όποια λάθη που γίναν κατά τη διάρκεια της, να αποτελέσει το έναυσμα για την επαναδημιουργία του Ελληνικού Κράτους και την αποτίναξη της σκλαβιάς που έφερε στους ώμους του για 4 αιώνες.
Ερχόμενοι στην τωρινή περίοδο και αυτό που πλέον βιώνουμε σαν Ελληνικό Κράτος και Λαός, αρχίζει και μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν πλέον ζούμε κάτι παρόμοιο με τότε, με τη διαφορά ότι τα μέσα για την επιβολή αυτών των συνθηκών έχουν αλλάξει, και καθώς η ανθρωπότητα αναπτύσσεται τεχνολογικά και οικονομικά, τα μέσα αυτά να δείχνουν πιο “πολιτισμένα”, “αναίμακτα” και σίγουρα πιο αποδοτικά. Η κατάσταση στην Έλλαδα ειδικά τα τελευταία χρόνια επιδεινώνεται σε όλους τους τομείς. Οικονομικά, πολιτικά, πολιτιστικά, κοινωνικά εδώ και τρία χρόνια υπάρχουν έντονες πιέσεις στον Ελληνικό λαό, μειώνοντας τους μισθούς, με έντονη και δυσβάσταχτη φορολογία και πολλές φορές με ωμούς εκβιασμούς, φτάνοντας τον στα όρια της αντοχής του. Το αβέβαιο μέλλον, η κατακόρυφη πτώση των εισοδημάτων και κατ' επέκταση του βιοτικού επίπεδου, η διάλυση κάθε μορφής κοινωνικής υπηρεσίας και κοινωνικών παροχών, η κατακόρυφη αύξηση του ποσοστού των ανθρώπων που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας και πολλά άλλα παρεμφερή και σοβαρά προβλήματα, έχουν φέρει τους Έλληνες σε αδιέξοδο, απελπισία, τρομερή ψυχολογική πίεση και τους έχουν καταστήσει φοβερά απαισιόδοξους.
Το σοβαρότερο όμως πρόβλημα απ' όλα είναι ότι έχει διαλυθεί η κοινωνική συνοχή. Πλέον είνα ορατό δια γυμνού οφθαλμού ότι ο Ελληνικός λαός είναι διαιρεμένος. Η κάθε κοινωνική ομάδα κοιτάει πως να βολέψει μόνο τα του οίκου της και αδιαφορεί για παραδίπλα. Έχουμε καταντήσει ανάλγητοι με τα προβήματα των άλλων και το μόνο που προσπαθούμε είναι πως θα τη βγάλουμε “καθαρή” εμείς. Η πολιτική και οι πολιτικοί της έχουν περιέλθει σε πλήρης απαξίωση. Αντί να αποτελεί μέρος της λύσης το αντίθετο συμβαίνει. Αποτελεί ίσως και το βασικότερο μέρος του προβλήματος.
Είναι ιστορικά αποδεδειγμένα ότι ετούτος ο τόπος τις μεγαλύτερες συμφορές του από αρχαίων χρόνων τις έπαθε όταν ο λαός ήταν διχασμένος σε στρατόπεδα. Όπως επίσης ότι τις ένδοξες στιγμές του, οι οποίες είναι αμέτρητες και παγκοσμίως γνωστές, τις πραγματοποίησε ενωμένος σαν μια γροθιά. Το κακό βέβαια ήταν ότι για να ενωθεί έπρεπε πρώτα να περάσει τα πάνδεινα. Αυτό είναι το ελατωμμά μας. Όπως και τότε επί τουρκοκρατίας έπρεπε να φτάσουμε στα πρόθυρα του αφανισμού σαν έθνους για να ενωθούμε  και να ξεσηκωθούμε ώστε με τρομερή αυτοθυσία από τον πρώτο έως τον τελευταίο να καταφέρουμε να ελευθερωθούμε. Μεγάλοι Άνδρες πρωτοστάτησαν στον Αγώνα αυτό θυσιάζοντας ακόμα και τη ζωή τους προκειμένου αυτός ο ευλογημένος τόπος να απελευθερωθεί.
Παίρνοντας παράδειγμα απο αυτούς του προγόνους μας πρέπει στη σημερινή δύσκολη εποχή που βιώνουμε να παραδειγματιστούμε από τα λάθη του παρελθόντος και να αντλήσουμε το μεγαλείο του, και να μην αφήσουμε να φτάσουμε στο χείλος της καταστροφής και μετά να μεγαλουργήσουμε. Κάνοντας ο καθένας μας πρώτα την εσωτερική του Επανάσταση, την αυτοκριτική του, την παραδοχή των λαθών του, την αναζήτηση της λύσης πρώτα με τον εαυτό του, την εύρεση του χαμένου αλτρουϊσμού του και μη επιτρέποντας να φτάσει στο κατώτερο επίπεδο “υποδούλωσης” παρόμοιας με τότε με όσα αδιαφανή συμβαίνουν, θα είναι το σημαντικότερο βήμα προς τη σωτηρία της Πατρίδος μας. Κοιτώντας τον διπλανό μας με συμπόνοια, μετέχοντας και βοηθώντας στα προβλήματά του, συζητώντας ,ψάχνοντας και προπαντός χωρίς διαιρέσεις του παρελθόντος ( κομματικές, πολιτικές, ιδεολογικές κ.α.) να μας κατασπαράσσουν θα έχουμε κάνει το πρώτο βήμα για την τωρινή Επανάσταση και θα μεγαλουργήσουμε ΞΑΝΑ.
Λαός που ξεχνά την ιστορία του είναι καταδικασμένος να εξαφανιστεί. Ευτυχώς η Ελληνική Ιστορία είναι τεράστια και τόσο έντονη που καθίσταται αδύνατο να ξεχαστεί.