Πατριδοκάπηλοι και τα Όρια της Δημοσιογραφικής Αλητείας
Σε έναν τόπο μικρό όπως η Λευκάδα, όπου ο καθένας γνωρίζει
το γείτονά του και τους συμπολίτες του, θα περίμενε κανείς πως οι μέθοδοι της
προπαγάνδας και η λασπολογία δεν έχουν καμία θέση. Ωστόσο, ακόμα και σε τούτη
τη μικρή κοινωνία, ορισμένοι “δημοσιογράφοι” θαρρούν πως μπορούν να γράφουν ότι
θέλουν μέσα από εφημερίδες που ξεπέφτουν, δυστυχώς, στο επίπεδο ανυπόγραφου
μπλογκ.
Πιο συγκεκριμένα, στο φύλλο της 14ης Φεβρουαρίου 2014 της
εφημερίδας Λευκαδίτικος Λόγος, στη σελίδα 6 και ενότητα Πολιτικολογίες, ούτε λίγο ούτε πολύ, η/ο
“άγνωστος” δημοσιογράφος, αποφάσισε να προσφύγει στην τακτική εκείνου που δεν
έχει κανένα επιχείρημα: τη λασπολογία. Και μάλιστα την ανυπόγραφη, με γλώσσα
πεζοδρομίου,
προκειμένου να δημιουργήσει “εντυπώσεις” που αυτή ή αυτός
θέλει για την υποψηφιότητά μου. Ούτε λίγο ούτε πολύ, η/ο ανώνυμος αρθρογράφος
μου απέδωσε το χαρακτηρισμό του “εθνικιστή”, του ανθρώπου “που δεν γνωρίζει τον
τόπο του” λόγω της υπηρεσίας του, του ανθρώπου που κατέφυγε σε πολιτικά γραφεία
για να σταλεί “σε πρεσβεία των ανατολικών χωρών”. 'Αραγε, θα μπορούσε κανείς να
την/τον κατηγορήσει για έλλειψη φαντασίας; Ασφαλώς όχι. Φαίνεται πως η
δημοσιογραφική του έρευνα για το άτομο μου δεν απέδωσε καρπούς (ή τουλάχιστον
όχι αυτούς που θα ήθελε) και είπε να δημιουργήσει μερικούς.
Δυστυχώς, αυτή η τακτική εκτός του ότι φτάνει τα όρια της
δημοσιογραφικής αλητείας, είναι και ποινικό αδίκημα. Αφού, εθνικιστής δεν
είμαι, ούτε και υπήρξα ποτέ, ούτε και βέβαια εργαλείο κανενός πολιτικού
κόμματος για να έχω και τις ανάλογες “απολαβές”. Δεν υπήρξα άλλωστε ποτέ
εγγεγραμμένος σε κανένα κόμμα, πέρα από ένα νεοσύστατο μικρό κόμμα, με το οποίο
συμμετείχα στις βουλευτικές εκλογές του 2012, και μέσω του οποίου έλαβα το
ποσοστό που έλαβε το κόμμα μου και στην επικράτεια. Σε ότι αφορά τα περί
πρεσβειών, μπορώ να τα αποδώσω στη φαντασία της/του αρθρογράφου, αφού σε όλη
μου την καριέρα ήμουν ενεργός και μάχιμος αξιωματικός του Π.Ν. και ουδέποτε
αποσπάστηκα σε άλλη υπηρεσία. Ήμουν βλέπετε απ'τους “μη προνομιούχους” - μη
κομματικοποιημένους, που ξόδεψα την καριέρα μου εν πλω ή υπηρετώντας στο ΓΕΝ.
Καλώ, λοιπόν, την εφημερίδα και τον υπεύθυνο εκδότη να
ανακαλέσει, τα όσα αναληθή και συκοφαντικά δημοσίευσε για το άτομο μου
εξυπηρετώντας με τον τρόπο αυτό τις δικές τους πολιτικές συμπάθειες, που προφανώς ενοχλήθηκαν απ'την υποψηφιότητά
μου. Άλλωστε εγώ, σε αντίθεση με τον “άγνωστο δημοσιογράφο”, δεν υπέδειξα κανέναν
προσωπικά, αλλά μόνο μία πολιτική στάση, αυτή των απάτριδων και των
εθνομηδενιστών. Προφανώς όμως, όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται, που λέει και ο
σοφός λαός.
Βέβαια, ο ανώνυμος δημοσιογράφος αναρωτιέται στο άρθρο του
“ποια είναι η διαφορά μεταξύ εθνομηδενιστή και απάτριδος”. Είναι εμφανές ότι ο
εν λόγω δημοσιογράφος έχει πρόβλημα με τις πολιτικές έννοιες και την ελληνική
γλώσσα εν γένει, την οποία φαίνεται να μην κατανοεί επαρκώς. Διότι, πέραν των
άλλων, συγχέει τον πατριώτη με τον εθνικιστή. Για χάρη λοιπόν του αμαθή
δημοσιογράφου, που χρησιμοποιεί όρους που δεν κατέχει, αλλά και του μέσου
πολίτη που ενδεχομένως δεν έτυχε ν'ασχοληθεί με το περιεχόμενο αυτών των όρων,
οφείλω εδώ να διευκρινήσω τις έννοιες αυτές, όπως μου ζητήθηκε.
Πατριώτης είναι εκείνος που υπερασπίζεται την πατρίδα του
και τα δίκαιά της, ενώ εθνικιστής είναι ο σωβινιστής που θεωρεί τον λαό του
ανώτερο των άλλων λαών τους οποίους και μισεί. Από την άλλη άπατρις, πέραν της
κυριολεκτικής σημασίας της λέξης, είναι εκείνος ο οποίος δρα ενάντια στην ίδια
του την πατρίδα. Εθνομηδενιστής όμως είναι εκείνος που επιθυμεί – ειδικά - να
μηδενίσει το έθνος του για χάρη μιας ανώτερης διεθνιστικής σύνθεσης που
καταργεί τα εθνικά κράτη και τα σύνορα τους. Δε μιλάμε δηλαδή για κάποιον ξένο
ή για κάποιον αλλοδαπό ανθέλληνα, αλλά για Έλληνα πολίτη ή πολιτικό.
Τέτοιους πολιτικούς σχηματισμούς έχουμε δυστυχώς σε όλη την
Ελλάδα, με κύριο εκπρόσωπο το ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος υιοθετεί ανοικτά ανθελληνικές
θέσεις στα εθνικά μας θέματα. Καταρχήν στο θέμα των Σκοπίων, όπου επιθυμεί την
αναγνώρισή τους με το όνομα Μακεδονία. Στη Θράκη όπου αναγνωρίζει “τουρκική
μειονότητα” όταν οι διεθνείς συνθήκες αναγνωρίζουν μόνο θρησκευτική, ενώ
ταυτόχρονα υποστηρίζουν το δικαίωμα συνεκμετάλλευσης των Τούρκων στο Αιγαίο.
Τις μέρες μάλιστα τούτες, ο ΣΥΡΙΖΑ παίρνει θέση υπέρ του νέου σχεδίου Ανάν για
το Κυπριακό. Υπέρ δηλαδή της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, στην οποία
δεν αναγνωρίζονται τα δικαιώματα των Ελληνοκυπρίων που σφαγιάστηκαν και
εκδιώχθηκαν από την παράνομα κατεχόμενη Κύπρο.
Εικάζω λοιπόν, πως ο ανώνυμος δημοσιογράφος θέλει να μάθει
τις διαφορές των εννοιών στην ανακοίνωση μου διότι προφανώς νιώθει πως θίχτηκε.
Διότι θέλει να ξέρει αν “χτυπάει γι' αυτόν η καμπάνα”. Μην αναρωτιέσαι λοιπόν
“ανώνυμε” για ποιον χτυπάει η καμπάνα. Χτυπάει για καθέναν που στρέφεται
ενάντια στα συμφέροντα του τόπου και της πατρίδας μου. Είμαι αξιωματικός, και
όσο κι αν αυτό κάθεται βαρύ σε ορισμένους, ορκίστηκα να υπερασπίζομαι τα
συμφέροντα της χώρας που με γέννησε. Δε θα αλλάξω τώρα. Κάθε πατριδοκάπηλος και
εθνομηδενιστής θα με βρει απέναντί του. Και δε θα σταματήσω, όση λάσπη κι αν
πετάξετε. Ανυπόγραφοι δημοσιογραφίσκοι της δεκάρας.
Πατριωτική Κίνηση Λευκάδας
Νησιώτης Μ. Νικόλαος
Πχης ΠΝ εα
Υποψήφιος Δήμαρχος Λευκάδας
Αναρτήσεις
