Τρώγοντας έρχεται η όρεξη, λέει ο θυμόσοφος λαός μας και στην περίπτωση του Εμάνουελ Γκριμάλντι, γόνου της μεγάλης ιταλικής πλοιοκτήτριας δυναστείας, η ρήση όχι απλά βρίσκει εφαρμογή, αλλά είναι επαπειλούμενη πλέον εφαρμογή της... Η όρεξη βλέπετε περισσεύει, αφού αρχικά άνοιξε με τη δημιουργία μονοπωλιακής κατάστασης στην αγορά της Αδριατικής που κοντραρίστηκε με την ελληνική σημαία. Η τελική κυριαρχία της οικογένειας Γκριμάλντι στις γραμμές της Αδριατικής, μετά από "πόλεμο διαρκείας" με ANEK-Attica, έχει δημιουργήσει μονοπωλιακές καταστάσεις στη συγκεκριμένη αγορά από τη μία. Από την άλλη, μετά την απόφαση του ιταλικού ομίλου να επεκταθεί ανατολικά, το μάρμαρο έχουν πληρώσει τόσο οι μικρές ελληνικές ναυτιλιακές εταιρείες και η ελληνική σημαία, όσο και οι θέσεις εργασίας Ελλήνων ναυτικών...
Τι ορέγεται αυτή τη φορά ο κύριος Γκριμάλντι; Μα φυσικά, το άλλο διαμάντι του ελληνικού στόλου, την Hellenic Seaways στην οποία διατηρεί μειοψηφικό ποσοστό ύψους 30%, με έτερο μεγάλο μέτοχο την Τράπεζα Πειραιώς, που κατέχει το 40% του μετοχικού κεφαλαίου. Ο Γκριμάλντι, με πρωτοφανείς λαϊκισμούς και μικρότητες προσπαθεί να μειώσει τη συνεισφορά της Πειραιώς τόσο στην ναυτιλιακή εταιρεία, όσο και στην εθνική οικονομία. H δήλωση του αντανακλά ξεκάθαρα αυτές τους τις προθέσεις: «Θα πρέπει οι τράπεζες να πάψουν να κάνουν τους πλοιοκτήτες. Είναι σαν τα παιδιά που παίζουν playstation και δεν μπορείς να τους το πάρεις από τα χέρια!».
Γιατί η αποστροφή του Ιταλού εφοπλιστή στα ...ηλεκτρονικά παιχνίδια. Μα γιατί φυσικά, βλέπει ως "επόμενη πίστα" στο επεκτατικό του παιχνίδι, τον πλήρη έλεγχο της Hellenic Seaways. Εξ ου και οι δηλώσεις του, πίσω από τις οποίες κρύβεται ο πόθος για εξαγορά της εταιρείας για ένα κομμάτι ψωμί. Και ο λόγος; Μα φυσικά οι επιδόσεις της. Η Hellenic Seaways βρίσκεται από το 2013 σε τροχιά συνεχούς ανάπτυξης και με νέα διοίκηση και θετικό πρόσημο συνεχίζει να πλέει σε ασφαλή νερά υγιής και κερδοφόρα. Ο έτερος μέτοχος της άλλωστε, η Πειραιώς, έβαλε πλάτη όλη την προηγούμενη περίοδο τόσο στην εταιρεία, όποτε υπήρξαν κεφαλαιακές ανάγκες, όσο και στο ελληνικό επιχειρείν συνολικότερα, στηρίζοντας την εγχώρια επιχειρηματικότητα σε κρίσιμες περιόδους.
Θα του περάσει του Ιταλού; Ο καιρός θα δείξει!
Νικ. Αρ.
Αναρτήσεις
