«Αλλάζει η Ελλάδα. Αλλάζει η Ευρώπη»: ποιά Ευρώπη
αλλάζει;
Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ ότι η λιτότητα θα
καταργηθεί μέσα στα πλαίσια του ευρώ και της ΕΕ βασίζεται σε μια διπλή
παραδοχή: Αφενός ότι η Ευρώπη αλλάζει και αφετέρου ότι οι δανειστές θα
αποδεχτούν την αλλαγή αυτή για τον «κοινό στόχο» (sic) της σωτηρίας της
Ευρωζώνης. Ποια Ευρώπη αλλάζει λοιπόν;
Η Ευρώπη του δημοσιονομικού συμφώνου, όπου οι
εθνικοί προϋπολογισμοί τίθενται υπό τον άμεσο έλεγχο της ΕΕ και σε περιπτώσεις
ελλειμμάτων άνω του 0,5% του ΑΕΠ επιβάλλονται αυτόματα διαρκή μνημόνια; Η ΕΕ
των πολέμων, του ευρωστρατού, της νεοαποικιοκρατικής λογικής και της στήριξης
σε φασιστικά πραξικοπήματα, όπως στην Ουκρανία; Η ΕΕ του ρατσισμού, της
ξενοφοβίας, της ισλαμοφοβίας, της καταστολής, των στρατοπέδων συγκέντρωσης, των
χιλιάδων πνιγμένων μεταναστών και προσφύγων στη Λαμπεντούζα, στα στενά του
Γιβραλτάρ και το Αιγαίο;
Σε επίπεδο πολιτικών συσχετισμών ο
ΣΥΡΙΖΑ εντοπίζει την «αλλαγή στην Ευρώπη» μόνο με βάση την εκλογική του πρωτιά
ή την εκλογική άνοδο του Podemos, ενώ ταυτόχρονα υποτιμά την ακροδεξιά απειλή,
το φασισμό και τη δυναμική τους στα λαϊκά στρώματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ταυτίζει την Ευρώπη με την ΕΕ,
αφού δε μπορεί να δει καμία εναλλακτική έξω απ’ το υπάρχον πλαίσιο. Αν όμως
τελικά η αλλαγή έγκειται στις φιλοφρονήσεις ευρωπαϊκών παραγόντων που
πληθαίνουν όσο πλησιάζουμε στις εκλογές, ή στη σύγκλιση του ΣΥΡΙΖΑ με την
ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, για την οποία περηφανεύεται ο Αλέξης Τσίπρας, τότε
αυτό που μετατοπίζεται διαρκώς δεν είναι η Ευρώπη αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ που δια του
«ρεαλισμού» και της ρητορικής της καμένης γης προετοιμάζει συναινέσεις και
υποταγή.