του Μάριου Άνθη - μέλους της ΣΕ της ΕΡΓΑΚ (Εργατουπαλληλικής Αγωνιστικής Κίνησης)
Η προώθηση και η μεθόδευση ταχείας εκτέλεσης των διαδικασιών για απόλυση 58 συναδέλφων εργαζομένων σε Δήμο Κέρκυρας και Δημοτική επιχείρηση Ύδρευσης (ανάλογες περιπτώσεις υπάρχουν σε ολόκληρη την χώρα) με άμεση διαγραφή απο τα μητρώα, που με το "καλημέρα" στο 2014 κυριολεκτικά διατάχτηκε, μέσω της γνωστής εγκυκλίου Μητσοτάκη, προκάλεσε οργή και επιπλέον ανησυχία στο σύνολο των εργαζομένων, όμως προκάλεσε και συνεχίζει να προκαλεί επίσης - πολλά και - σοβαρά ερωτηματικά. Εμείς, οι εργαζόμενοι και οι συνδικαλιστικές δυνάμεις της ΕΡΓΑΚ, ξεκαθαρίζουμε, πριν αναφερθούμε σε οτιδήποτε άλλο, ότι - σε κάθε περίπτωση και εξέλιξη - δεν αποδεχόμαστε, δεν αντιμετωπίζουμε και δεν θα αντιμετωπίσουμε ούτε και τους συναδέλφους αυτούς, σαν απολυμένους. Αντίθετα, θεωρούμε - και αυτό θεωρούσαμε εξαρχής και σταθερά - πως ο γενικότερος εργατικός αγώνας πρέπει να δυναμώσει, με ισχυρή την θέση για συνολική ανατροπή της πολιτικής των απολύσεων, για να μην υπάρξει και να μην περάσει τελικά καμία απόλυση, καμία "εκτέλεση" εργαζόμενου στο βωμό εντολών ξένων ιμπεριαλιστικών κέντρων και μιας κυβέρνησης που εκτελεί πιστά αντιλαικές - αντεργατικές αποφάσεις. Μιας κυβέρνησης που εφαρμόζει την "νομιμότητα" με αντεργατική ταξική αστική μονομέρεια, που καταδιώκει και συκοφαντεί χονδροειδώς τον εργαζόμενο κόσμο, που "σώζει" υποτίθεται την χώρα απο τον λαό της τον ίδιο, που μετατρέπει σε σύγχρονη "Ιφιγένεια" ένα λαό που αγωνιά για την επιβίωση, εργάζεται και προσφέρει, οδηγώντας τον, μαζικά στην ανεργία, την ανέχεια και στην εξαθλίωση. Από μια κυβέρνηση, η οποία, την ίδια ώρα που εκτελεί και εξοντώνει τον εργαζόμενο λαό, ρίχνοντας πάνω του το "ανάθεμα" και την "ενοχή" για τις όποιες αθλιότητες δεκαετιών εκ μέρους των απόλυτα κυρίαρχων συγκροτημάτων οικονομικής και πολιτικής εξουσίας, προστατεύει και επεκτείνει με κάθε δυνατό τρόπο, με φανατική ιδεοληψία και ταξική προσήλωση, τα συμφέροντα και τις "δουλειές" της παγκόσμια διάσημης για την αθλιότητα της, κραυγαλέα και αποδεδειγμένα αντιπαραγωγικής, ντόπιας οικονομικής ολιγαρχίας.
Εμείς προτείνουμε μια πολιτική και συνδικαλιστική διεκδίκηση ριζικής ανατροπής στην πολιτική των απολύσεων και αποκατάστασης των απολυμένων. Η διεκδίκηση για ανάκληση - ακύρωση όλων των απολύσεων που έχουν πραγματοποιηθεί προαποφασισμένα, ουσιωδώς παράνομα, με χαρακτήρα πογκρόμ, διατεταγμένα - και - μάλιστα απο ξένα κέντρα σε συνεργασία με εγχώριους συνεργάτες, αποτελεί βασική δική μας θέση και πρόταση για αγωνιστική συσπείρωση και αποφασιστική διεκδίκηση του εργατικού κινήματος συνολικά. Όμως, υπογραμμίζουμε και υπενθυμίζουμε πως για κάποιους λόγους...το τεράστιο πρόβλημα των διατεταγμένων και "προαπαιτούμενων" στα μνημόνια απολύσεων, έχει αντιμετωπιστεί κυρίως αποσπασματικά, δεν έχει αποτελέσει σαφές, κεντρικό, γενικευμένο κλαδικά - αγωνιστικά και πρωταρχικό θέμα συσπείρωσης ενωτικού μετώπου, αγώνα, ακύρωσης, ανατροπής, στις απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις που έχουν κηρυχθεί απο τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, στο σύνολο του πολιτικού φάσματος..
Η θέση μας λοιπόν ξεκάθαρη. Όχι απόλυση, κανονική και απρόσκοπτη συνέχιση της εργασίας των 58 συναδέλφων. Αυτό είναι που πρέπει να βρουν τρόπο και να εξασφαλίσουν διάφοροι "ευαίσθητοι" συμπαραστάτες των απολυμένων - κάθε είδους - και κυρίως οι "συμπαραστάτες" του Δημοτικού Συμβουλίου..Η έκφραση "συμπάθειας" στους απολυμένους και μετά.. να το πάλι το κρυφτούλι πίσω απο τις δικαστικές αποφάσεις, τις κυβερνητικές εγκυκλίους, τις αποφάσεις της Αποκεντρωμένης κλπ, οι χιλιοπαιγμένες και αδιέξοδες αντιπαραθέσεις των δημοτικών παρατάξεων, το κρυφτούλι πίσω απο την "νομιμότητα" και τους "τύπους" έχει πλέον ξεμασκαρευτεί. Η τράπουλα είναι σημαδεμένη και οι εργαζόμενοι, οι μόνιμα χαμένοι..Ενιαία και μαζικά πρέπει να εκφράσουμε ένα ισχυρό όχι στην αποδυνάμωση, στην διάλυση και τελικά στην ιδιωτικοποίηση (σε βάρος του κοινωνικού συνόλου) των δημόσιων κοινωφελών υπηρεσιών. Αυτή είναι η δική μας θέση. Θεωρούμε πως έτσι πρέπει να αντιμετωπιστεί το θέμα, απο το σύνολο των εργαζομένων, απο την τοπική κοινωνία, απο τα Εργατικά Σωματεία του Δήμου και της ΔΕΥΑΚ.
Θα συνεχίσουμε λίγο ακόμα με μερικά απο τα ερωτηματικά και τις επισημάνσεις, που θέτουμε εμείς, αλλά και πολλοί άλλοι, σχετικά με τα γεγονότα..1) Η Σωματειακή αντίδραση και η αντίσταση των εργαζομένων - Δημοτικών υπαλλήλων στην μεθόδευση των απολύσεων υπήρξε μέχρι τώρα, δυναμική και σημαντική, προκαλώντας ζύμωση, ενδιαφέρον και μια ευρύτερη κοινωνική ευαισθητοποίηση σχετικά με το πρόβλημα. Αντίθετα, η γενικότερη στάση ευρύτερων κομματικών δυνάμεων φάνηκε σαν απλά να "παρακολούθησε" τα γεγονότα. Το εάν τα παρακολούθησε η όχι με ζωντάνια, ορμή και ενδιαφέρον πραγματικό, είναι ένα ζήτημα κρίσης του καθενός. Κάθε φορά, μέσα απο τα πραγματικά γεγονότα είναι που βγαίνουν τα ουσιαστικά συμπεράσματα. 2) Σαφέστατα, τα γεγονότα της "πρώιμης" διαγραφής απο τα μητρώα των εργαζομένων και γενικότερα τα όσα σχετίζονται, αναφορικά με το συγκεκριμένο θέμα, με το γραφείο προσωπικού του Δήμου, έχουν δημιουργήσει ακόμα περισσότερα και σύνθετα ερωτηματικά. Η ουσία πάντως είναι ότι η "απόφαση επανεγγραφής" του Δημοτικού Συμβουλίου παρέμεινε μέχρι τώρα χωρίς εφαρμογή, με χαμένους φυσικά τους εργαζόμενους..
Η δική μας θέση - το επαναλαμβάνουμε - είναι πως καμιά θέση εργασίας, ιδιαίτερα στις συνθήκες που ζούμε, δεν πρέπει να χαθεί. Η απόλυση, με όποιο πρόσχημα και αιτιολογία και αν μεθοδεύεται, συνιστά σήμερα "έγκλημα" καθώς οδηγεί εκεί που όλοι γνωρίζουμε. Σε ανεργία και εξαθλίωση. Τα πολιτικάντικα παιγνίδια και τα εμπόρια ελπίδας στις πλάτες των εργαζομένων, των ανέργων, των εξαθλιωμένων, απο όπου και αν προέρχονται, είναι απαράδεκτα, ανεπίτρεπτα και δεν πρέπει να περάσουν. Καλούμε τους εργαζόμενους σε γενικό αγωνιστικό συναγερμό. Με ενιαίο μέτωπο, με εργατική λαϊκή ενότητα, με ισχυρή αντίσταση πρώτα και κύρια κάτω στην βάση του λαού, πρέπει να ανατρέψουμε την διατεταγμένη πολιτική των απολύσεων, χωρίς αυταπάτες ότι κάποιοι "άλλοι" θα το κάνουν αυτό. Μια τέτοια αυταπάτη, ειδικά όπως διαμορφώνονται τα πολιτικά και κοινωνικά πράγματα στο 2014 θα μπορούσε να εξελιχθεί πολύ άσχημα, ειδικά για τα θέματα και τα προβλήματα που βασανίζουν τον εργαζόμενο κόσμο.