Της ΕΥΗΣ ΜΠΑΚΑΛΗ-ΧΑΙΡΟΠΟΥΛΟΥ
Η Κοίμηση της Θεοτόκου ισοδυναμεί με τη μεγαλύτερη γιορτή
του καλοκαιριού στην Ελλάδα, μιας και κάθε Νομός ή μικρή επαρχία έχει τη δική
της θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, ενώ εκατοντάδες είναι οι παραδόσεις και οι
θρύλοι που ο λαός, με τη βαθιά και αταλάντευτη πίστη του, έχει αποδώσει στην
Παναγία που όλοι αγαπάμε ως την πιο κοντινή, στα ανθρώπινα δεσμά, Αγία.
Την Παναγία επικαλούμαστε σε εκδηλώσεις χαράς και λύπης, ως
μάρτυρα των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων, την Παναγία θεωρούμε κοντά μας, γιατί η αγιοσύνη
της δεν προήλθε από έκδηλα ψυχικά χαρίσματα ή θεϊκές επεμβάσεις, αλλά από το
μεγαλείο της ως μητέρα.
Η Παναγία υπέφερε όχι ως θεάνθρωπος ή πεφωτισμένη αγία, αλλά
ως θνητή και ως μάνα, αφού είναι εκείνη που δέχτηκε ταπεινά την εύνοια του Θεού
και γέννησε τον Λυτρωτή. Ως απλή γυναίκα κλήθηκε να δει τη σταύρωση του ίδιου
του γιου της, σκούπισε τα αίματά του, σπάραξε, υπέστη το μαρτύριο να τον
κρατήσει νεκρό στα χέρια της, εξ’ ου και έγινε αντιπρόσωπος του ανθρώπινου
πόνου και κοσμικό σύμβολο μητρότητας.
Τα ονόματα που δόθηκαν στην Παναγία πολλά και οι μονές, που
σε όλο τον ελλαδικό χώρο αφιερώθηκαν στη χάρη της αποτελώντας μέρος της
ιστορίας μας, της παράδοσής μας, της ταυτότητάς μας, είναι άπειρες
Η Κοίμηση της Θεοτόκου εορτάζεται με μεγάλες δοξασίες σε
κάθε γωνιά της Ελλάδας, αλλά και στο εξωτερικό, σε χώρες με συμπαγή παρουσία Ελλήνων
Ορθοδόξων.
Πάσχα του καλοκαιριού εξάλλου ονομάζει ο λαός τον Δεκαπενταύγουστο,
μία από τις σημαντικότερες γιορτές του εορτολογίου. Χιλιάδες προσκυνητές, ακόμα
και τουρίστες στη Λευκάδα, όπως άλλωστε και σε όλη τη χώρα, θα κατακλύσουν το
απόγευμα της Τετάρτης και το πρωί της Πέμπτης – παραμονή και ανήμερα του
Δεκαπενταύγουστου - μοναστήρια, εκκλησίες και εκκλησάκια προκειμένου να
αποδώσουν τιμές στην «Παρθένο Μαρία» που θεωρείται το ιερότερο πρόσωπο της
Ορθοδοξίας.