Τα γεννητούρια ΤΟΥΣ, η Ιστορία ΜΑΣ

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΠΕΡΙΕΡΓΟΣ λαός οι Άγγλοι της «Θαλασσοκράτειρας». Με τις παραξενιές και τα στοιχήματα (για το παραμικρό) του τελευταίου «παρακατιανού», με το «τσάι» στην ώρα του και ανυπερθέτως, μέχρι τις ιδιορρυθμίες των λόρδων-απομεινάρια μιας παρακμασμένης αυτοκρατορίας.

Η Βρετανία των αποικιών και του…Εμφυλίου μας. Οι Άγγλοι της Αντίστασής ΜΑΣ προς όφελός ΤΟΥΣ. Οι ηθικοί αυτουργοί της Μικρασιατικής μας συμφοράς και αυτουργοί των «Δεκεμβριανών», της Γιάλτας και της Βάρκιζας. 

ΚΡΑΤΟΥΝ τις παραδόσεις, γνωρίζουν την ιστορία τους και είναι οι βασιλιάδες «στοιχείο» της. Με την παλιά τους εξουσία και τον σημερινό συμβολισμό τους. Γι αυτό και…τρελάθηκαν οι Άγγλοι με τα πριγκηπικά τους γεννητούρια. Μεταδόθηκε η «τρέλα», κόλλησαν μυαλά στο «αγόρι ή κορίτσι», έπεσαν στοιχήματα και ξένο χρήμα στα ταμεία τους, με κάθε προέλευσης μυστήριο ξενύχτη και ξενύχτισσα να περιμένει ξεροσταλιάζοντας στο λιοπύρι. Για τον νεογέννητο πρίγκιπα, έναν ακόμα γαλαζοαίματο στην αρμαθιά των βασιλιάδων.

ΑΦΗΝΟΥΜΕ τους παραπάνω με τις εθνικές τους παραδόσεις και πάμε στην «ημετέρα» μετεμφυλιακή Ελλάδα της φτώχιας και της αγραμματοσύνης. Προχωράμε στον Σάχη και την Σοράγια της μακρινής Περσίας, της δεκαετίας του ’50. Κολλημένη στο ραδιόφωνο και με το αυτί κολλητό στον «σπήκερ» η ελληνίδα-κυράτσα συντόνιζε τους χτύπους της καρδιάς της με τη μελαγχολία της άτεκνης Βασίλισσας. «Θα κάνει παιδί η Σοράγια; Μη την εγκαταλείψει ο Σάχης;».

ΜΙΛΑΜΕ για περίεργη ταύτιση και ηθική συμπαράσταση ανθρώπων που δεν έχουν στον Ήλιο μοίρα και αγωνιούν για τα «βάσανα» των βασιλιάδων. Για ρακένδυτους που καμαρώνουν δίπλα σε χρυσοφορεμένους, πεινώντες που χορταίνουν στη θέα των χορτάτων. Για έναν περίεργο ψυχισμό προλετάριων που αρέσκονται στα δεσμά τους.

ΔΕΝ είμαστε, λοιπόν, οι Άγγλοι των παραδόσεων και των βασιλιάδων, που βασίλευαν και δεν κυβερνούσαν. Είμαστε οι έλληνες της μετεμφυλιακής Ελλάδας όπου το’ χαν καμάρι οι τσαρουχάδες να τσοντάρουν απ’ την ανέχεια τους για το γαμήλιο δώρο της Σοφίας, όταν συγγενέψαμε με τους Ισπανούς. Δεν μιλάμε για ήθη και παραδόσεις που οφείλουμε να κρατήσουμε αναπαράγοντας ανώδυνες εικόνες του παρελθόντος. Οι εθνικές αναμνήσεις, στην Ελλάδα, πληγώνουν. Μιλάμε για μιαν Ελλάδα που την κυβέρνησαν βασιλιάδες. Με την εξουσία του Παλατιού αναπαραγόμενη και με τους μισούς έλληνες να παρακολουθούν τους άλλους μισούς, μη τους βγει κουβέντα «αντιβασιλική» και φρόνημα δημοκρατικό.

ΑΦΗΝΟΥΜΕ τους Άγγλους με τα…εθνικά τους γεννητούρια και τις παραξενιές. Πιάνουμε τις γκρίζες (και μαύρες) σελίδες της νεότερης Ιστορίας μας, φιλοτεχνημένες απ’ την πολιτική της «φίλης, συμμάχου κλπ».Του Θανάση Νικολαΐδη

ΠΕΡΙΕΡΓΟΣ λαός οι Άγγλοι της «Θαλασσοκράτειρας». Με τις παραξενιές και τα στοιχήματα (για το παραμικρό) του τελευταίου «παρακατιανού», με το «τσάι» στην ώρα του και ανυπερθέτως, μέχρι τις ιδιορρυθμίες των λόρδων-απομεινάρια μιας παρακμασμένης αυτοκρατορίας. Η Βρετανία των αποικιών και του…Εμφυλίου μας. Οι Άγγλοι της Αντίστασής ΜΑΣ προς όφελός ΤΟΥΣ. Οι ηθικοί αυτουργοί της Μικρασιατικής μας συμφοράς και αυτουργοί των «Δεκεμβριανών», της Γιάλτας και της Βάρκιζας. 

ΚΡΑΤΟΥΝ τις παραδόσεις, γνωρίζουν την ιστορία τους και είναι οι βασιλιάδες «στοιχείο» της. Με την παλιά τους εξουσία και τον σημερινό συμβολισμό τους. Γι αυτό και…τρελάθηκαν οι Άγγλοι με τα πριγκηπικά τους γεννητούρια. Μεταδόθηκε η «τρέλα», κόλλησαν μυαλά στο «αγόρι ή κορίτσι», έπεσαν στοιχήματα και ξένο χρήμα στα ταμεία τους, με κάθε προέλευσης μυστήριο ξενύχτη και ξενύχτισσα να περιμένει ξεροσταλιάζοντας στο λιοπύρι. Για τον νεογέννητο πρίγκιπα, έναν ακόμα γαλαζοαίματο στην αρμαθιά των βασιλιάδων.

ΑΦΗΝΟΥΜΕ τους παραπάνω με τις εθνικές τους παραδόσεις και πάμε στην «ημετέρα» μετεμφυλιακή Ελλάδα της φτώχιας και της αγραμματοσύνης. Προχωράμε στον Σάχη και την Σοράγια της μακρινής Περσίας, της δεκαετίας του ’50. Κολλημένη στο ραδιόφωνο και με το αυτί κολλητό στον «σπήκερ» η ελληνίδα-κυράτσα συντόνιζε τους χτύπους της καρδιάς της με τη μελαγχολία της άτεκνης Βασίλισσας. «Θα κάνει παιδί η Σοράγια; Μη την εγκαταλείψει ο Σάχης;».

ΜΙΛΑΜΕ για περίεργη ταύτιση και ηθική συμπαράσταση ανθρώπων που δεν έχουν στον Ήλιο μοίρα και αγωνιούν για τα «βάσανα» των βασιλιάδων. Για ρακένδυτους που καμαρώνουν δίπλα σε χρυσοφορεμένους, πεινώντες που χορταίνουν στη θέα των χορτάτων. Για έναν περίεργο ψυχισμό προλετάριων που αρέσκονται στα δεσμά τους.

ΔΕΝ είμαστε, λοιπόν, οι Άγγλοι των παραδόσεων και των βασιλιάδων, που βασίλευαν και δεν κυβερνούσαν. Είμαστε οι έλληνες της μετεμφυλιακής Ελλάδας όπου το’ χαν καμάρι οι τσαρουχάδες να τσοντάρουν απ’ την ανέχεια τους για το γαμήλιο δώρο της Σοφίας, όταν συγγενέψαμε με τους Ισπανούς. Δεν μιλάμε για ήθη και παραδόσεις που οφείλουμε να κρατήσουμε αναπαράγοντας ανώδυνες εικόνες του παρελθόντος. Οι εθνικές αναμνήσεις, στην Ελλάδα, πληγώνουν. Μιλάμε για μιαν Ελλάδα που την κυβέρνησαν βασιλιάδες. Με την εξουσία του Παλατιού αναπαραγόμενη και με τους μισούς έλληνες να παρακολουθούν τους άλλους μισούς, μη τους βγει κουβέντα «αντιβασιλική» και φρόνημα δημοκρατικό.

ΑΦΗΝΟΥΜΕ τους Άγγλους με τα…εθνικά τους γεννητούρια και τις παραξενιές. Πιάνουμε τις γκρίζες (και μαύρες) σελίδες της νεότερης Ιστορίας μας, φιλοτεχνημένες απ’ την πολιτική της «φίλης, συμμάχου κλπ».