Του Θανάση Νικολαΐδη
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ. Πολλά, ποικίλα,
μείζονα και ελάσσονα, σωρευμένα στην πόρτα κι εμείς τα προσπερνάμε. Έργο
ημετέρων δυνάμεων και πρακτικής μας δεκαετιών; Οι ξένοι μας δάνεισαν, μας γλύκαναν
και μας παράτησαν. Όπως αδιαφορούν για τον χρεώστη που τα σκορπάει ασυλλόγιστα
κι ύστερα βράζει στο ζουμί του.
ΤΟ…ωραίο είναι πως δεν
συνειδητοποιήσαμε το πρόβλημα και μόνο το…νιώθουμε. Όποιοι το νιώθουν. Οι άλλοι
το χαζεύουν και κάποιοι ποντάρουν πάνω του για κέρδη. Δεν μετρήσαμε τις
διαστάσεις κι ούτε χολοσκάμε για τη λύση του. Λες κι είναι φιλέλληνες και
υπεράνω συμφερόντων τους οι ξένοι και θα σπεύσουν να μας «σώσουν». Ωστόσο, δεν
τους βλέπουμε και τόσο…ενθουσιώδεις, τους βρίζουμε (από μακριά) και καθαρίζουμε.
Κι ύστερα; Αρπάζουμε τα ελάσσονα προβλήματα, χωνόμαστε στο σωρό και χανόμαστε
στα λόγια. Κι όλο βουλιάζουμε στο τέλμα.
ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕ ασθμαίνουσα η
ΔΗ.ΜΑΡ κι έγιναν οι τρεις…δύο, για να ενισχυθεί το στρατόπεδο των αντιμάχων
στην αντιπολιτευτική του πτέρυγα. Με τα εύκολα και σε απόσταση. Χωρίς
συμμετοχή, και με κορώνες. Κι αν πηγαίναμε σε εκλογές και καμάρωναν
διπλοστεφανωμένοι με της…νίκης τα κλαριά, δεν θα’ ταν και οι ευτυχέστεροι του
πολιτικού μας κόσμου. Θα το’ βαζαν στα πόδια σκουντουφλώντας στα (μείζονα)
προβλήματα και ατενίζοντας το έρεβος.
ΤΟ θέμα είναι η βάση. Ο μέσος
έλληνας ανέχεται, υπομένει και περιμένει. Με τη λογική του και με το
συναίσθημα. Κάποιοι σφίγγοντας τα δόντια κι άλλοι με την ανάσα κρατημένη. Το
πρόβλημα είναι οι άλλοι. Οι κάποιοι που σχετίζονται με τα προβλήματα,
προσδοκώντας οφέλη. Πέραν των αφελών που τα ρουθούνια τους δεν έπιασαν τον
κίνδυνο και εκείνων που επιμένουν κομματικά, σε καιρούς που μας πνίγουν τα
απόνερα της κομματικής προσήλωσης.
ΚΛΩΤΣΗΣΑΜΕ, λοιπόν, τα μείζονα
προβλήματα στην πόρτα μας, σηκώσαμε τη σκέψη απ’ τα βασανιστικά κι αρπάξαμε τα
ελάσσονα. Για τον ανασχηματισμό που δεν…στέρξαμε, για τα πρόσωπα που δεν είναι
της αρεσκείας μας. Και, βέβαια, οι εποφθαλμιώντες την αυριανή κυβέρνηση και
καραδοκούντες για στραβοπατήματα της σημερινής, θ’ αρχίσουν το τροπάρι της
αδιανόητης(;) σύζευξης των ετερόκλιτων (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ.). Τότε, στουπώνεις τ’ αυτιά
τους με τους φάλτσους ήχους της ζερβοδέξιας συμμαχίας του (βρώμικου) ’89 και
καθαρίζεις.
ΤΑ προβλήματα, λοιπόν, που
όλοι μαζί τα φτιάξαμε είναι το…πρόβλημα. Άγγιξέ το, άγγιξε και το χέρι του
διπλανού. Στη θήκη το θηκάρι κι έχουμε δρόμο.
Αναρτήσεις
