Ομορφιά στη λεπτομέρεια: Κούκλες Ιαπωνικής Τέχνης της Ohno Hatsuko

Ομορφιά στη λεπτομέρεια:

Κούκλες Ιαπωνικής Τέχνης της Ohno Hatsuko

07/06/2013 - 30/10/2013

Το Μουσείο Ασιατικής Τέχνης βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να οργανώνει την περιοδική έκθεση με τίτλο "Ομορφιά στη λεπτομέρεια: Κούκλες  Ιαπωνικής Τέχνης της Ohno Hatsuko", που το κοινό θα μπορεί να επισκεφτεί από τις 7 Ιουνίου 2013 έως τις 30 Οκτωβρίου 2013.

Η έκθεση οργανώνεται σε συνεργασία με την κόρη της Ohno Hatsuko, Mori Mika και το Sainsbury Institute for the Study of Japanese Arts and Cultures. Την επιμέλεια της έκθεσης έχει αναλάβει η Δέσποινα Ζερνιώτη, Διευθύντρια του Μουσείου Ασιατικής Τέχνης Κέρκυρας.

H έκθεση περιλαμβάνει μοντέρνες ιαπωνικές κούκλες κατασκευασμένες από την Ohno Hatsuko (1915-1982), σε μια προσπάθεια ανάδειξης της κληρονομιά και της υπεροχής της Ιαπωνίας στην πρακτική κατασκευής της ιαπωνικής κούκλας. Το έργο της καταδεικνύει απόλυτη τεχνική ακρίβεια και καλλιτεχνική ευαισθησία. Κάθε κούκλα αποκαλύπτει τον ιδιότροπο ανθρώπινο χαρακτήρα με ζεστασιά και χιούμορ.

Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν, την Παρασκευή, 7 Ιουνίου 2013 στις 19:30.

Θα ακολουθήσει μια ξεχωριστή διάλεξη της κα. Mori Mika για την έννοια και τη σημασία της παράδοσης της Ιαπωνικής κούκλας και το ρόλο που έπαιξε η μητέρας της στο καλλιτεχνικό κίνημα της Ιαπωνικής κούκλας.

Το καλλιτεχνικό κίνημα της Ιαπωνικής κούκλας

Στην Ιαπωνία, οι κούκλες έγιναν ιδιαίτερα δημοφιλείς κατά τη διάρκεια της περιόδου Έντο (1615-1868). Η τυπολογία, η τεχνική και η ποιότητα στις κούκλες που καλλιτεχνήθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ήταν πολλές και ποικίλες. Ως έργα τέχνης, εκτιμήθηκαν ιδιαίτερα από όλα τα κοινωνικά στρώματα, είτε επρόκειτο για μέλη της αυτοκρατορικής οικογένειας, ευγενείς, σαμουράι, εμπόρους ή αγρότες. Οι κούκλες κυριαρχούσαν στα τοπικά ήθη και έθιμα, συμπεριλαμβανομένων των θρησκευτικών τελετουργιών και των λαϊκών εκδηλώσεων.

Ενώ, συχνά, για τους πολιτισμούς της Δύσης οι κούκλες ήταν κοινά αντικείμενα κατώτερης τεχνικής, οι Ιάπωνες θεωρούσαν ότι πρόκειται  για ένα καλλιτεχνικό μέσο εξύψωσης της ανθρώπινης μορφής με πνευματική δύναμη. Αυτή η πεποίθηση και εκτίμηση παράλληλα, οδήγησε με επιτυχία στην εξέλιξη της παράδοσης της Ιαπωνικής κούκλας έως σήμερα.

Το καλλιτεχνικό κίνημα της Ιαπωνικής κούκλας γνώρισε άνθηση κατά την πρόσφατη περίοδο της δεκαετίας του 1920. Το κίνημα αυτό, έχοντας ως στόχο να δημιουργηθούν κούκλες υψηλής καλλιτεχνικής αισθητικής, εμφανίστηκε κατά τη χρονική περίοδο που η Ιαπωνία βρισκόταν σε πλήρη εκσυγχρονισμό και οικειοποίηση του Δυτικού πολιτισμού. Οι κατασκευαστές κούκλας, όπως και πολλοί άλλοι εκείνης της εποχής, είχαν πλήρη επίγνωση των κοινωνικών και πολιτιστικών αλλαγών που λάμβαναν χώρα και συχνά αγωνίζονταν με τέτοιους τρόπους ώστε να διατηρήσουν τις καλλιτεχνικές παραδόσεις υιοθετώντας παράλληλα σύγχρονες ιδέες. Επίσης, οι αλλαγές αυτές επέφεραν οικονομική σταθερότητα, η οποία με τη σειρά της δημιούργησε ευκαιρίες για τους κατασκευαστές κούκλας, καλλιτέχνες και ερασιτέχνες, ώστε να αναπτύξουν νέους τύπους. Ταλαντούχοι αβανγκάρντ καλλιτέχνες εξέλιξαν την παραδοσιακή βιομηχανία κατασκευής κούκλας, επιδεικνύοντας ανώτερες τεχνικές χρησιμοποιώντας παραδοσιακά υλικά. Το 1936, το καλλιτεχνικό κίνημα της Ιαπωνικής κούκλας σημείωσε μια σημαντική επιτυχία, όταν έξι καλλιτέχνες επιλέχθηκαν να συμμετάσχουν στην Έκθεση Teiten (Αυτοκρατορική Έκθεση της Ιαπωνίας) επιβεβαιώνοντας έτσι το κύρος της κούκλας ως μία άριστη έκφραση της ιαπωνικής καλλιτεχνικής παράδοσης.

Λίγα λόγια για την καλλιτέχνιδα

Η Ohno Hatsuko (1915-1982) ήταν μία καλλιτέχνης η οποία εμπνεύστηκε από την ομορφιά της κούκλας. Μαθήτευσε υπό τη Hori Ryujo (πραγματικό όνομα Yamada Matsue, 1897-1984), μία από τους υποστηρικτές του καλλιτεχνικού κινήματος της κούκλας και μία καλλιτέχνης η οποία χαρακτηρίστηκε αργότερα ως «Εν ζωή Εθνικός Θησαυρός». Οι κούκλες της Ohno Hatsuko αντανακλούν διαχρονική κομψότητα με έμφαση στα ανθρώπινα συναισθήματα. Πάνω απ 'όλα, προσπάθησε να προσδώσει στις κούκλες της μια αίσθηση βαθιάς πνευματικότητας και ευαισθησίας μέσω της φόρμας, των εκφράσεων του προσώπου, των χρωμάτων στα ρούχα και της προσοχής στη λεπτομέρεια.