Σε
συνέχεια προηγούμενων δημοσιεύσεων σχετικά με το πρόγραμμα “LEADER” που αφορά τη Λευκάδα, και κατόπιν εγκλήσεων και
αντεγκλήσεων ένθεν κι ένθεν έχουμε να επισημάνουμε κάποια πράγματα που ο απλός
νους διερωτάται και απορεί.
Πως
είναι δυνατόν ένα πρόγραμμα το οποίο εφαρμόζεται από το 1991, έχοντας μάλιστα η
Λευκάδα καταφέρει να ενταχθεί σε αυτό και να το εκμεταλλευτεί σε πρώτο στάδιο,
χάρη σε συντονισμένες προσπάθειες, να φτάνει 20 χρόνια μετά να μην μπορεί να
ενταχθεί για διάφορους λόγους, ενώ ο καθένας θα περίμενε ότι έχοντας την
εμπειρία των προγενέστερων προγραμμάτων θα ήταν από τις πρώτες η οποία θα το
εκμεταλλευόταν.
Τι
συμφέροντα εξυπηρετούνται ώστε το νησί μας να μην καταφέρει να ενταχθεί στο
συγκεκριμένο πρόγραμμα, το οποίο είναι κοινώς αποδεκτό από το σύνολο των
ενδιαφερομένων, και το οποίο πρόγραμμα έχει αποδείξει ότι συμβάλλει θετικά στην
αγροτική ανάπτυξη.
Έχοντας
όλη την καλή διάθεση ότι οι όποιες αστοχίες στον χειρισμό του προγράμματος δεν
είχαν δόλο, αναρωτιέται κανείς ότι οι έχοντες την ευθύνη για το τρέξιμο του
προγράμματος, είτε από ανικανότητα, είτε από αμέλεια, είτε ακόμη και από
έλλειψη γνώσης, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν επιεικώς ως αδαείς και τουλάχιστον
αφελείς. Πως αλλιώς θα μπορούσαν να δικαιολογηθούν πράξεις για τις οποίες
εγκαλούνται από το Υπουργείο, όπως ότι οι συμβάσεις των στελεχών είναι μη
σύννομες (αφορά τις προσλήψεις προσωπικού που έγιναν με βάση το νόμο περί
ανωνύμων εταιριών και όχι μέσω ΑΣΕΠ όπως προβλέπεται, και ότι δεν έχει γίνει με
σωστές διαδικασίες η αλλαγή μελών των φορέων).
Γιατί
ενώ ακόμη και τώρα, μετά από συντονισμένες προσπάθειες του πρώην βουλευτή νυν
δημοτικού συμβούλου κου Ξενοφώντα Βεργίνη, και πάνω από όλα γνώστη του προγράμματος
αφού θεωρείται και ο «πατέρας του LEADER», οι οποίες
απέφεραν έστω και μετά τρομερών δυσκολιών, την παράταση για την ένταξη της Λευκάδας στο πρόγραμμα,
κάποιοι να εναντιώνονται ακόμη, μη γνωρίζοντας τα κίνητρά τους.
Ακούγοντας
και το κοινό αίσθημα και την κοινή λογική, έστω και αργά, θα πρέπει κάποιοι να
παραμερίσουν προσωπικά τους και άλλα συμφέροντα, και να ασπαστούν κάποια στιγμή
τη λογική του δημοσίου συμφέροντος. Ποτέ δεν είναι αργά, και όπως λέει ο
θυμόσοφος Λαός: «Αμαρτία ομολογουμένη ελάττων γίνεται, χείρων δε μη
ομολογουμένη.»