“Προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!”

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΗΤΑΝ ο σκοπός…ιερός, την έκανε την αμαρτία. Με τους συμβούλους του ο κ. Πρόεδρος και με το άλλοθι του φιλάθλου, σε πόστο υψηλό. Έγινε η «συναυλία» με τα κάλπικα εισιτήρια, τσέπωσε (νόμιμα) το μερδικό του ο κ. Πλούταρχος κι όλοι ευτυχισμένοι.

Εκτός του υπεύθυνου που «την πλήρωσε» και της ποδοσφαιρικής…ιδέας, που πέθανε στο γήπεδο ανάμεσα σε μπουζούκια και χειροκροτητές. Οι τελευταίοι θα (την) πληρώσουν μακροπροθέσμως, όταν θα τσιρίζουν για τα νέα μέτρα.

ΚΙ ύστερα, «ταξιδέψαμε» για τη…λεβεντογέννα Κρήτη. Έπεσε υπερβολική δόση κι έβγαλε και μερικούς τραμπούκους-πανηγυριώτες και «επιχειρηματίες». Δεν…χάλασε ο κόσμος. Οι τελευταίοι ξέρουν να παροτρύνουν τα πλήθη, βοηθάνε και οι ίδιοι/ες. Κι ο δικηγόρος; Τα στρογγύλεψε για να βγάλει το…ψωμί του, ωστόσο, τι να πει για το ΦΠΑ 5-6 χρόνων που χρώσταγε η «επιχείρηση»; Το τσέπωσαν ο (η) πελάτης του και ισχυρίστηκε πως «δεν έβγαιναν». Λες και όποιος αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα γίνεται κλέφτης(!). Κλέβει το Κράτος, δηλ. όλους μας, μιας και το Κράτος είναι για να το κλέβουν.

ΤΑ κανάλια παράτησαν μερικώς τις ανοησίες. Δεν ξέρουμε τον λόγο-δεν μας ενδιαφέρει. Βοηθούν, γενικά,  στη «διάγνωση» και οδηγούν στο πρακτέο. Τέλος οι «καλλονές» με το’ να μάτι στο μόνιτορ. Λίγες οι διαφημίσεις, λιγότερο το αίσχος, και το καθημερινό «τίποτα» παραμένει. Καλλιτεχνικώς, ψυχαγωγικώς και…μορφωτικώς. Ωστόσο, πρώτο θέμα τους η διαφθορά σ’ όλες τις εκφάνσεις της και τρίβουμε τα μάτια. Για την περίεργη στάση τους. Μόνο που τα φαινόμενα (διαφθοράς) δεν είναι χθεσινά και σημερινά. Είναι απώτατα στο χρόνο της τηλεοπτικής τους αποσιώπησης, σκόπιμα και «ανταλλακτικά» με τους εκάστοτε κρατούντες.

ΚΑΙ πάμε στους πολιτικούς. Στα κόμματα της συμπολίτευσης που κυβερνούν…κυβερνώμενα και βάλλονται ανηλεώς. Από μιαν Αντιπολίτευση που θα της έκαναν το ίδιο αν κυβερνούσε. Είναι η μοίρα τους και μοίρα μας, μοίρα της Ελλάδας τους διχασμού και της φαγωμάρας.

ΔΕΝ είδαμε τους σκληρά αγωνιζόμενους (γιατί άραγε;) της Αντιπολίτευσης να επιδεικνύουν το ίδιο πάθος για τη φοροσύλληψη με εκείνο για την κατάληψη της εξουσίας. Δεν βγήκαν στα μπαλκόνια να…ευχηθούν ή να  τσιρίξουν-ούτε καν ψιθυρίζουν τα περί φοροδιαφυγής. Σαν να μην κατοικοεδρεύουν στην Ελλάδα που αγκομαχάει, στο τέλμα όπου πατώσαμε, στη διαφθορά που μας έπνιξε.

«Η λίστα (Λαγκάρντ) ξεχάστηκε» σκέφτεται ο μεγαλοφοροκλέφτης. «ΜΠΟΡΑ είναι θα περάσει» συλλογιέται ο «μικρός» κι όλοι «προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα».